راه‌اندازی ستون « نقدها، نظرات، پیشنهادات و دلتنگی‌ها» در پیشانی وب‌سایت سازمان، فرصت فرخنده‌ای است که هرچند کمی دیر ایجاد شده، اما در صورت استقبال اهالی صنف از این فرصت، می‌تواند به محملی برای هم‌اندیشی اعضای سازمان و بازگویی اندیشه‌هایی بدل شود که در این چندساله اخیر، هیچ بستر و رسانه‌ «درون‌صنفی» برای بیان آنها فراهم نبوده است. واقعیت آن است که به‌رغم تلاش‌های ارجمندی که در این دو دوره توسط مدیران و فعالان سازمان برای شکل‌گیری و تثبیت این نهاد نوپای صنفی کشیده شده است، داوری کمابیش همه‌گیر و فزاینده‌ای در فضای صنف احساس می‌شود دایر بر اینکه در طول این مدت شاخص «انسجام صنفی»، منحنی چندان روبه‌رشدی را از خود نشان نداده است (و چه بسا این ملایم‌ترین شکل بیان چنین احساس مبهمی باشد!). اگر بپذیریم که به آرمان انسجام صنفی جز از مسیر گفتگو، آن‌هم گفتگوی دوسویه، آزاد، جدی و بی‌پرده در یک رسانه و فضای درون‌صنفی، نمی‌توان رسید،‌ آنگاه باید به ایجاد این ستون باید به‌عنوان طلیعه عزم جدی مدیران سازمان برای سمت‌گیری به سمت آن آرمانِ (تا حدی مغفول) نگریست و به همت طراحان و دست‌اندرکاران آن آفرین گفت.

واقعیت این است که فارغ از آنچه ممکن است در نتیجه مشارکت اعضای سازمان در چنین فضاهایی، عاید سازمان شود، به این رسانه باید به‌عنوان مجالی برای تمرین گفتگو، نقد متقابل، تحمل پاسخ‌گویی و پاسخ‌پذیری و در یک کلام، تمرین زیست جمعی و مدنی نگاه کرد. تمرینی که گویا به آن سخت نیازمندیم.
من نیز ضمن دعوت از همه همکاران صنفی برای مشارکت در این فضای گفتگوی درون‌صنفی، به‌نوبه خود خواهم کوشید نکات مهمی را که در خصوص کارنامه گذشته سازمان، وضعیت فعلی و چالش‌های پیش‌روی آن به‌نظرم می‌رسد، در یادداشت‌هایی که از پی‌خواهد آمد، به‌آگاهی دوستان برسانم. در نگارش این یادداشت‌ها، بی‌آنکه چندان در قیدوبند آداب و ترتیب پیرایش و ویرایش کلام باشم، چنان‌که مقتضای مجال پیش‌آمده است، به‌اتکای تجربه سالها حضور در نهادهای صنفی گذشته و فعلی و نیز آنچه از هم‌سخنی‌های پراکنده با همکاران صنفی در خاطرم مانده است، نکاتی را ذکر خواهم کرد که امیدوارم دوستان سازمان در برآیند آن، دستکم یکی دو نکته سودمند بیابند.