در آخرین مصاحبه‌ای که قبل از شروع ثبت‌نام کاندیداهای دوره سوم هیات‌مدیره سازمان نظام صنفی رایانه‌ای استان تهران انجام دادم،‌گفته بودم که قصد نامزدی در این انتخابات را ندارم، اما به فاصله چند هفته و با شروع نام‌نویسی کاندیداها اتفاقاتی روی داد که ناگزیر از تجدیدنظر در این تصمیم خود شدم. این بود که با اصرار و تماس‌های مکرر برخی از دوستان و همکاران صنفی (از جمله دو تن از دوستانی که بعداً در فهرست «پیشنهاد ۲۰» جای گرفتند،) در آخرین فرصت زمان تجدیدشده ثبت‌نام، سرانجام برای کاندیداتوری هیات‌مدیره نام‌نویسی کردم. اینک که پس از چند هفته رقابت فشرده دو فهرست انتخاباتی «اتحاد ۱۵» و «پیشنهاد ۲۰» که با حوادث  تلخ و شیرین زیادی همراه بود، من هم مانند اکثر همراهان «اتحاد ۱۵» مورد اعتماد صنف قرار گرفته‌ام و به هیات‌مدیره دوره سوم سازمان نصر تهران راه یافته‌ام، فرصت مناسبی است تا دلایل خود را برای فسخ عزمم مبنی بر شرکت نکردن در انتخابات و نامزدی هیات‌مدیره دوره سوم بازگو کنم:

– یکی از ویژگی‌های انتخابات دوره سوم هیات‌مدیره سازمان تهران این بود که بسیاری از دوستان و همکاران باسابقه صنفی که در دو دوره قبل عضو هیات‌مدیره سازمان بودند،‌ به دلیل محدودیت مندرج در اساسنامه سازمان، مجاز به نامزدی در انتخابات نبودند. برخی از همکاران پیش‌کسوت نیز به هر دلیل ترجیح دادند که در انتخابات این دوره نامزد نشوند. بنابراین از قبل انتظار می‌رفت که ترکیب هیات‌مدیره سوم پذیرای چهر‌ه‌های جدیدی از فعالین صنفی باشد. شخصاً امید داشتم شاهد حضور چهره‌هایی باشم که بتوانند با اتکای به تجارب و سوابق حرفه‌ای و صنفی خود ادامه‌دهنده روند روبه رشد سازمان در دو دوره قبل باشند و به ویژه در حوزه نرم‌افزار منشاء حرکت‌های جدید و موثری برای دستیابی به اهداف صنفی مشترک اعضا شوند، اما هر چه به پایان مهلت ثبت‌نام کاندیداها نزدیک شدیم، خلاء حضور چهر‌ه‌هایی با این ویژگی‌ها را بیشتر احساس کردم. هر چند در بین نامزدهای انتخابات همکاران شایسته‌ای را  (از جمله دو تن از دوستان عضو کمیسیون نرم‌افزار دوره دوم) می‌دیدم، اما به نظرم رسید که روند انتخابات ممکن است به سمت و سویی رود که در دوره آینده هیات مدیره از نظر حضور اعضای موثر نرم‌افزاری در هیات مدیره با تنگنا روبه‌رو شویم. امری که برای ما اعضای قدیمی کمیسیون نرم‌افزار سازمان تهران، نگرانی عدم تداوم دستاوردها و اهداف دو دوره گذشته را به همراه داشت. آنچه در انتخابات روز پنج‌شنبه ۱۴ مهر اتفاق افتاد، نشان داد که این نگرانی چندان ناموجه نبوده است.

– همه کسانی که در این سال‌ها از نزدیک با سازمان ارتباط داشته‌اند یا حداقل اخبار آن را دنبال کرده‌اند، می‌دانند که نسبت به عملکرد هیات‌مدیره و مدیران سازمان در دوره‌های گذشته در میان اعضای سازمان نقدهای جدی وجود داشته است. به‌ویژه در دوره دوم حجم این انتقادات به خاطر جدایی و فاصله مدیریت سازمان از بدنه و کمیسیون‌ها شدت گرفت. همه دوستان نزدیک و به‌ویژه اعضای کمیسیون نرم‌افزار شاهدند که خود من از پیگیرترین و جدی‌ترین منتقدان هیات‌مدیره سازمان در دوره‌های قبل بوده‌ام و به‌ویژه در دو سال گذشته به صورت مستمر نقدها و نظرات خود را بر عملکرد هیات‌مدیره و ریاست سازمان مطرح کرده‌ام. اما به دلیل اعتقادی که به دفاع از موجودیت سازمان وحفظ انسجام صنفی دارم، همواره ترجیح داده‌ام این نقدها را در محیط درون‌صنفی مطرح کنم و از طرح آنها در فضای عمومی و رسانه‌ها بشدت پرهیز کنم. در انتخابات گذشته هر چه به روزهای پایانی نزدیک می‌شدیم شاهد بودم که جریانی با انگیزه‌های غیرشفاف درصدد است با سوار شدن بر موج نارضایتی عمومی اعضا از هیات‌مدیره دوره دوم و تاکید غیرمنطقی بر اصلاحات درون‌صنفی، خواسته‌های مشترک صنفی و اهداف و انگیزه‌های اصلی اعضا را کم رنگ کند و انرژی روانی صنف را صرف مقابله و رویارویی درون‌صنفی کند. بیم آن داشتم که در گردوغبار برخاسته از انتقادات آمیخته با اتهاماتی مانند «پدرخوانده‌بازی»، «دیکتاتورمنشی»، «مدیریت در سایه» و امثال آن، اهداف روشن و اصلی صنف و سازمان مانند «شفاف‌سازی فضای کسب‌وکار»، «رقابتی شدن بازار»، «خروج دولت و شرکتهای دولتی و شبه‌دولتی از تصدی‌گری در حوزه فاوا» در سایه قرار گیرند و از یادها بروند. باز هم آنچه در ادامه اتفاق افتاد، موید این نگرانی بود.

آنچه در چند هفته منجر به انتخابات و در ترکیب دوستان «اتحاد ۱۵» شاهد آن بودم، و خوشبختانه در سایه یک کار تیمی منسجم و سالم منجر به پیروزی قاطعانه‌ای در انتخابات ۱۴ مهر شد (فارغ از برخی از اظهارنظرها و اقدامات تهاجمی و تدافعی  نه‌چندان پسندیده بعضی از همراهان که شیرینی این فعالیت را گهگاه مکدر می‌کرد،) امیدواری به حاکمیت نگاه و نگرشی خردورزانه و معطوف به «مطالبه‌گری» بر دوره سوم سازمان تهران را احیا کرد. امیدوارم با حمایت و همراهی توام  با مشارکت و مراقبت دائمی اعضای صنف که به ما اعتماد کردند و مسئولیت خدمت در هیات‌مدیره را به دوش ما نهادند، از عهده این وظیفه سربلند برآئیم.

آری، امیدوارم…