در اواسط دهه هشتاد که تازه به‌عنوان مشاور با صنعت بیمه آشنا شده بودم، همه از مشکل استاندارد‌نبودن داده‌های صنعت بیمه شکایت می‌کردند. مشکلی که مانع از برقراری ارتباط مؤثر اطلاعاتی بین بازیگران صنعت بیمه می‌شد. این مشکل البته راه‌حل نسبتاً آسانی هم داشت و آن تدوین استانداردهای داده‌ای، مبتنی بر یک مدل مرجع داده در سطح صنعت بود. یعنی راه‌کاری که نمونه‌های موفق بین‌المللی (مانند آکورد) هم داشت. در آن زمان چند نوبت و از چند طریق پیشنهادی برای تدوین چنین معماری مرجعی به نهادهای راهبری صنعت (بیمه مرکزی و سندیکای بیمه‌گران) ارائه شد ولی هر بار در پیچ‌وخم‌های مرسوم انتخاب مشاور و برگزاری مناقصه و لغو مناقصه و ... گم شد و به نتیجه نرسید.
سال‌ها از آن زمان می‌گذرد و هنوز این مشکل، یکی از مهم‌ترین مشکلات پیش‌روی صنعت بیمه است. مشکلی که با افزوده‌شدن بازیگران جدید به اکوسیستم بیمه کشور (مانند اگریگیتورها و ...) تشدید شده است. هفته‌ای نیست که مدیران و کارشناسان صنعت بیمه در میزگردی، گرد هم بیایند و از مشکل «نبود استانداردهای تبادل داده‌های بیمه‌ای» سخن به میان نیاید. مراسم تودیع و معارفه‌ای نیست که در آن مدیر جدید از این مشکل لاینحل شکوه و شکایت نکند و حل آن را بر ذمه خود فرض نکند.

من سال‌هاست که مشاوره در صنعت بیمه را رها کرده‌ام و حل مشکلات این صنعت را فراتر از تدبیر این و آن می‌دانم، اما خوشحالم که اگر مشکل استانداردسازی داده‌های بیمه‌ای پس از چند دهه تلاش و تکاپو حل نشده، حداقل یکی از مشکلات اساسی این صنعت به‌شکل استاندارد در ذهن و زبان مدیران صنعت بیمه تثبیت شده است!

منتشرشده در لینکدین (لینک پست)