معماران سازمانی معمولاً متهم‌اند به اینکه مستندات و مدل‌های مفصل و حجیم تولید می‌کنند که فقط به درد گذاشتن در قفسه‌ها می‌خورد. هر چند در پاره‌ای از اوقات، تولید مدل‌های مفصل و جزئی به دلیل اهداف پروژه یا چرخه معماری ضروری است، اما در بسیاری از موارد هم حجم و سطح جزئیات مدل‌های تولیدشده بیش از حد لزوم است و همین حجم و تفصیل مدل‌ها مانعی برای استفاده عملی و موثر از نتایج پروژه می‌شود.
برای رفع این مشکل، سال‌هاست که مفهومی به عنوان One-Page Architecture مطرح شده که می‌توان آن را به «معماری تک-برگی» ترجمه کرد. منظور از معماری تک‌برگی، یک مدل کلان از معماری (معمولاً مطلوب) است که به‌سادگی و در نهایت ایجاز، کلیات معماری طراحی‌شده را به مخاطب (معمولاً مدیران و معماران ارشد سازمان) منتقل می‌کند. این معماری تک‌برگی را می‌توان مانند پوستری در معرض دید مدیران نصب کرد و به‌صورت روزمره از آن برای یادآوری مؤلفه‌ها و ارتباطات هدف معماری مطلوب یا نواقص و کاستی‌های معماری موجود استفاده کرد.
بعضی از نماهایی که به طور معمول می‌توان از آن‌ها به‌عنوان معماری تک‌برگی استفاده کرد، عبارتند از:

– نقشه قابلیت‌های کسب و کار (Business Capabilities Map) یا نقشه-های حرارتی استخراج‌شده براساس آن (Heat Map)
– مدل زنجیره ارزش سازمان
– مدل سلسله مراتبی فرآیندها (PHD)
– نمای چشم‌انداز کاربردها (Application Landscape)
– نمای رفتار کاربردها (Application Behavior)
– نمای لایه‌بندی سرویس‌ها (Layered View)
– …

البته هر کدام از این نماها عناصر و روابط مختلفی را نمایش می-دهند و انتخاب نمای مناسب بستگی به اهداف ذی‌نفعان از اجرای معماری دارد و علاوه بر نماهای استانداردی که ذکر شد، بعضی اوقات از نماهای ابتکاری که ارتباط دو یا چند عنصر معماری را نمایش می‌دهد، استفاده می‌شود. نکته مهم در انتخاب و تولید نماها برای معماری تک‌برگی این است که از ذکر جزئیات زیاد خودداری شود.