رضا کرمی
مشاور معماری سازمانی و مدیریت فناوری اطلاعات
او دگرست، این دگران کیستند؟
یادداشتی به یاد شادروان آزاده داننده که برای نشریه گزارش کامپیوتر نوشته‌ام:
نخستین بار خانم داننده را در سال 79 ملاقات کردم. در دوره‌ای آموزشی که در آن سال انجمن شرکتهای انفورماتیکی برای آموزش مفاهیم مدیریت کیفیت به شرکتهای نرم‌افزاری و آماده‌سازی آنها برای گرفتن گواهی تیک‌ایت برگزار کرده بود. ایشان به همراه چند نفر دیگر از اساتید، مطالب دوره را تدریس می‌کردند. من بن‌مایه هر آنچه را که در دوران فعالیت حرفه‌ای خود در حوزه نرم‌افزار و مشاوره از مفاهیم کیفیت و مدیریت کیفیت دانسته و به‌کار بسته‌ام، از محتوای آن دوره و به‌ویژه از آموزه‌های خانم داننده می‌دانم.
در رابطه‌ای که بیش از 20 سال، از اولین آشنایی من با ایشان شروع شد و تا واپسین روزهای زندگی‌شان به‌درازا کشید، این نقش آموزگاری و مربی‌گری را برای من حفظ کردند و من در این رابطه همواره از ایشان آموختم. هم از دانش عمیق‌شان در حوزه کیفیت و استانداردهای مدیریتی بهره‌مند شدم و هم منش شخصی و اخلاق‌شان برایم الهام‌یخش و آموزنده بود.
در دوره‌ای که من و همکارانم درگیر تدوین و تنظیم استانداردهای نماتن-2 بودیم ایشان سرپرستی تیم نظارت بر این پروژه را در انجمن شرکتهای انفورماتیکی برعهده داشتند و آنجا هم هر جلسه مشترکی که برگزار می‌کردیم و هر نظری که ایشان می‌دادند برای ما توام با آموختن نکات تازه بود.
پس از تشکیل سازمان نظام صنفی رایانه‌ای در سال 84 فرصت این را یافتم که در عرصه فعالیتهای صنفی نیز با ایشان همکاری داشته باشم. در آن زمان ایشان مسئول کمیسیون مشاوران سازمان بودند و درگیر راه‌اندازی این شاخه از سازمان. در دوره سوم سازمان، بین سالهای 90 تا 93 بنده هم (بیشتر به درخواست و تشویق ایشان) به عضویت هیات‌مدیره سازمان نصر تهران و شورای مرکزی سازمان درآمدم و از آنجا که ایشان ریاست سازمان تهران (و مدتی هم شورای مرکزی) را برعهده داشتند و من هم نایب‌رئیس سازمان بودم، به مدت 3 سال همکاری نزدیک و روزمره‌ای با ایشان داشتم. آنچه در این مدت از روش و منش مدیریتی و حرفه‌ای ایشان آموختم، از بزرگترین و ارزشمندترین درسهایی است که در طول فعالیت صنفی خود آموخته‌ام. چشم‌انداز وسیع و دیدگاه عمیق ایشان در مورد فعالیتهای صنفی، نظم، انضباط کاری و پایبندی به اصول حرفه‌ای توام با قدرت تعامل‌پذیری و ارتباط بالا با ذی‌نفعان مختلف سازمان که هر یک نظرات و علایق خود را پیگیری می‌کردند، همه برای من درس‌آموز و ارزشمند بود. هر چند در همه موارد با یکدیگر اشتراک‌نظر نداشتیم، اما شاهد بودم که همواره با بلندنظری و برمبنای اصول حرفه‌ای و عقلانیت، نظرات دیگران را می‌شنید و بهترین تصمیم را می‌گرفت.
علائق و فعالیتهای مشترک ما در حوزه صنفی پس از آن دوره هم ادامه یافت و تا آخرین روزهای حیات ایشان هم دغدغه‌مندی در مورد مسائل صنفی، انگیزه پیگیری و هم‌فکری و گاه اقدام مشترک در مورد این مسائل بود. یادم هست در آخرین تماس تلفنی که با ایشان داشتم، نگرانی‌های خود در مورد شاخه مشاوران سازمان و فعالیت‌هایی را که فکر می‌کرد باید انجام شود، با بنده در میان گذاشتند، هرچند اظهار می‌کردند که دیگر شخصاً توان پیگیری این اقدامات را ندارند.
بیشتر فعالان صنفی و حرفه‌ای کشور، تا جایی که من می‌شناسم، دو دسته‌اند؛ یک دسته افرادی که صرفاً به‌دنبال اهداف و منافع شخصی خود یا بنگاه خودشان هستند و برای دستیابی به این اهداف هیچ اصول و خط قرمزی نمی‌شناسند. دسته دوم هم کسانی هستند که به دلیل کمال‌گرایی و آرمان‌خواهی افراطی توان تعامل و همکاری عملی با دیگران را برای دستیابی به اهداف مشترک از دست می‌دهند و در عرصه عمل از تاثیرگذاری درمی‌مانند. سرکار خانم داننده از جمله معدود اشخاصی بود که در عین اصول‌گرایی حرفه‌ای و پایبندی خدشه‌ناپذیر به موازین عقلانی، توان زیادی در تعامل و راهبری افراد و گروههای مختلف دیگر از خود نشان می‌داد.
نظامی در مخزن‌الاسرار، در وصف و مقایسه خود با دیگران بیتی دارد که من هر گاه به منش استوار و این ترکیب یگانه از اصول‌گرایی و تعامل‌پذیری که در خانم داننده می‌دیدم می‌اندیشم، نمی‌توانم از یادآوری آن خودداری کنم:
«پیش نظامی به حساب ایستند
او دگر است، این دگران کیستند.»
رضا کرمی
25 فروردین 1401
نظرات و دیدگاه های خود را با دیگران به اشتراک بگذارید!